AGNI TAMIL NOVELS

அந்த இடமே இரத்தத்தில் நனைந்திருக்க, வலியில் கதறி கதறியே அரை மயக்கத்திற்கு செல்ல ஆரம்பித்தாள் வைஷ்ணவி. "இந்த பேஸ்மென்ட்ட பத்தி நான் ஒன்னு சொல்லவா? நீ என்ன கத்தினாலும் கதறினாலும் வெளியில எந்த சத்தமும் கேக்காது. யூ நோ வாட், இதுக்கு பின்னாடி ஒரு கதை கூட இருக்கு..." என்றுக்கொண்டே மீண்டும் அவளின் அருகே வந்து அமர்ந்து அவளுடைய கரத்தை தன் கரத்தின் மீது வைத்து அதை தடவி  விட்டான். அவனின் ஒவ்வொரு செய்கையிலும் இவளுக்குதான் அடிவயிறு கலங்கியது. ஆனால், எதுவும் செய்ய முடியாத நிலை அவளுக்கு. "அந்த காலத்துல என் அப்பாவோட ஃப்ரென்ட் சில கேஸ்ஸோட குற்றவாளிங்கள இங்க வச்சு தான் டோர்ச்சர் பண்ணி விசாரிப்பாராம், அதுக்கு எங்க அப்பாவும் சப்போர்ட் வைஷு. அதனாலதான் இந்த இடத்தை இப்படி அமைச்சிருக்காங்க. அவங்க பண்ணது நமக்கு யூஸ் ஆகுதுல்ல" என்று சொல்லியவாறு பற்களைக் கடித்த அபிமன்யு, அவளை கையை முறுக்கி விட, அலறிவிட்டாள் அவள். "அய்யோ அம்மா வலிக்குது... ஆஆ..." என்று அவள் வலியில் துடிக்க, அங்கிருந்த கூரிய முனையுடைய கத்தியை எடுத்தவன் அவளுடைய கரத்தை இருக்கையின் பிடியில் வைத்து நடுவிலேயே கத்தியை இறக்க...

"தியா, வைஷுவோட ஃபோன கொடுங்க. மேபீ அதுல நமக்கு ஏதாச்சும் க்ளூ கிடைக்கலாம்" என்று ப்ரணவ் சொன்னதும், உடனே வைஷ்ணவியின் அலைப்பேசியைக் கொடுத்தாள் ஆராதியா. "பாஸ்வர்ட்" என்று அவன் கேட்க, அவளோ புருவ முடிச்சுகளோடு யோசிக்க ஆரம்பித்தாள். "என.. எனக்கு தெரியல ப்ரணவ்" என்று அவள் பதற்றமாகச் சொல்ல, "பாஸ்வர்ட்தானே என்கிட்ட கொடுங்க" என்று ப்ரணவின் கையிலிருந்து அலைப்பேசியை பிடுங்கிய ஹர்ஷா, "வைஷ்ணவியோட டேட் ஆஃப் பர்த் என்ன ஆரு?" என்று கேட்டு அதை கொடுத்துப் பார்த்தான். அதில் அது பிழையென்று காண்பிக்க, நாடியை நீவி விட்டவாறு யோசித்தவன், "ப்ரணவ் உங்க பர்த் இயர் சொல்லுங்க" என்று கேட்க, அவனும் யோசனையோடு தான் பிறந்த வருடத்தை சொன்னான். அடுத்தகணம் பாஸ்வர்டை உடைத்தான் ஹர்ஷா. ஆராதியாவோ சட்டென நிமிர்ந்து ப்ரணவைப் பார்க்க, வேறு எங்கோ பார்த்தவாறு தலையை சொரிந்துக்கொண்டான் அவன். "நினைச்சதுதான்" என்றவன் அவளுக்கு இறுதியாக அழைப்பு வந்திருந்த எண்ணை புரியாமல் பார்த்தவாறு, "இந்த நம்பர உனக்கு முன்னாடியே தெரியுமா ஆரு?" என்று அந்த எண்ணை சொல்ல, ஆராதியாவோ...

தன் எண்ணிற்கு வந்த அழைப்பை புருவ முடிச்சுகளோடு பார்த்தவாறு ஏற்று காதில் வைத்தாள் வைஷ்ணவி. மறுமுனையில் கேட்ட குரலில் அதிர்ந்து விழித்தவள் வீட்டிலிருந்து வெளியேறி வாசலை நோக்கிச் செல்ல, அதை மற்ற அறையிலிருந்த லலிதாவும் ஆராதியாவும் காணாமல் போனது அவர்களின் துரதிஷ்டவசமாகிப் போனது. "தியா, எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கும்மா. என்னாச்சுன்னு எனக்கு எதுவும் சொல்லவும் மாட்டேங்குற, ஹர்ஷா தம்பி வேற ஏதேதோ சொல்றாரு. என்னதான் நடக்குது இங்க, இரண்டு பேரும் என்ன தப்பு பண்ணி தொலைச்சீங்கன்னு மொதல்ல சொல்லுங்க" என்று லலிதா மூக்கை உறிஞ்சியவாறு மகளிடம் கேட்க, சலிப்பாக விழிகளை உருட்டினாள் ஆராதியா. "அய்யோ அம்மா! நாங்க எந்த தப்பும் பண்ணல, எங்க நேரம். சீக்கிரமா எல்லாமே சரியாகிடும். நீ சும்மா யோசிச்சிட்டு இருக்காத புரியுதா?" என்று அவள் சமாளிக்க, அப்போதும் லலிதாவின் முகம் தெளிந்தபாடில்லை. "என்னென்னவோ சொல்லுற, நான்தான் இரண்டு பொம்பள புள்ளைங்கள பெத்துட்டு வயித்துல நெருப்ப கட்டிக்கிட்டு இருக்க வேண்டியதா இருக்கு" என்று அவர் அப்போதும் சிணுங்கலை தொடர, 'இவங்கள திருத்த முடியாது' என்று இரு பக்கம...

உயிரற்ற சடலமாக மீராவின் உடல் தரையில் கிடக்க, தன்னிரு கால்களைக் கட்டிக்கொண்டு சுவற்றில் சாய்ந்தவாறு தங்கையின் முகத்தையே பார்த்திருந்தாள் நந்தினி.  சுற்றி அக்கம் பக்கத்திலிருந்தவர்கள் தெரிந்த உறவினர்கள் என வீட்டினுள்ளும் வெளியிலும் சூழ்ந்திருக்க, எவருடைய வார்த்தைகளும் அவளுடைய காதில் விழவில்லை.  எல்லாமே சூனியமான உணர்வு! உறவினர்களே முன்னே நின்று இறந்தவளுக்கு செய்ய வேண்டிய காரியத்தை செய்து முடிக்க, நந்தினியோ பிரம்மை பிடித்தவள் போல் அமர்ந்திருந்தாளே தவிர ஒரு வார்த்தைக் கூட பேசவில்லை.  சடலத்தையும் காரியத்துக்காக அங்கிருந்து எடுத்துச் செல்ல, அப்போதும் அசையாமல் அமர்ந்திருந்த நந்தினியின் முகம் அங்கிருந்த எல்லோரின் மனதிலும்  ஆழமாகப் பதித்து போனதுதான் உண்மை. நடந்தது அனைத்தையும் வைஷ்ணவி சொல்லி முடிக்க, அவள் சொன்னதைக் கேட்டு ஆராதியா அதிர்ந்துப் போய் நின்றிருந்தாள் என்றால், அங்கு ப்ரணவ் சொன்னதைக் கேட்டு உறைந்துப் போய்விட்டான் ஹர்ஷத். "நந்தினி அவங்கள கொன்னதுல தப்பே இல்லை" என்று அவனுடைய இதழ்கள் குறையாத அதிர்ச்சியோடு முணுமுணுக்க, "ஆனா, அதை சட்டம் ஏத்துக்காது ஹர்ஷா. என்ட், இன்னொரு விஷய...

  "மீரா என்னோட ஃப்ரென்டுதான் அக்கா. காலேஜ்ல க்ரிஷ், கரண், அனிதா, ப்ரீத்தி, வினய் என்ட் அபி நாங்க எல்லாரும் ஒன்னாதான் இருப்போம். ஆனா காலேஜ் முடிஞ்சதுலயிருந்து அவ்வளவா நானும் அபியும் அவங்க கூட பழகுறதில்ல. கொஞ்சநாள்ல கான்டேக்ட் கூட இல்லாம இருந்தோம்.  அப்போதான் எனக்கு மீரா வர்க் ஷாப் போனப்போ ஃப்ரென்ட் ஆனா. ரொம்ப சாஃப்ட் வெகுளின்னு கூட சொல்லலாம். அப்போதான் எங்க பேட்ச்ல கொஞ்ச பேர் டூர் ப்ளான் பண்றதா சொன்னாங்க. அங்க நான் போயிருக்கவே கூடாது, அதுவும் மீராவ அழைச்சுட்டு போயிருக்க கூடாது"  என்று நிறுத்திய வைஷ்ணவியின் நினைவுகள் டூரில் நடந்த அந்த கசப்பான சம்பவத்தை மீட்டின. "ஏய் வைஷு, எந்த எக்ஸ்கியூஸும் எங்ககிட்ட சொல்லாத. நம்ம பேட்ச்ல எல்லாரும் வராங்க. நீ கண்டிப்பா வரணும்" என்று ப்ரீத்தி சொல்ல, "அது... அது வந்து..." என்று தயக்கமாக இழுத்த வைஷ்ணவி, "சரி, நான் வரேன். வெளியாளுங்கள அழைச்சுட்டு வந்தா எந்த பிரச்சனையும் இல்லல்ல" என்று கேட்டாள் ஆர்வமாக. "நோ நோ... தாராளமா யாரை வேணா அழைச்சுட்டு வா, பட் ரொம்ப வயசானதுங்களா இருக்காம இருந்தா சரி" என்று கேலியாக அவள் ...